top of page

Een Therapiemoment: 'Op de tast'




OP DE TAST

Daar duikt ze, in haar duistere poel van dat wat niet te zeggen valt.

Gravend, het pinnend in een vak of hok van innerlijk leed.

Begrijp je ? vraagt ze van dat wat niet te grijpen valt.

Ik wil het loslaten, zegt ze dat wat geluidloos brult en schreeuwt.

Kan je het dan eerst toelaten ? vraag ik van dat wat zich onbegrepen voelt.

Je kan niets loslaten wat niet eerst vastgepakt werd. Zo, zachtjes, roerend in die ijskoude poel.

Daar gaan we dan, samen, naar het voelbare. Op de tast.

Comments


bottom of page