“Waarvoor doe jij het eigenlijk, je werk?” “Hoe hou je het vol om dagelijks met pijn, emoties, het leed van anderen bezig te zijn?” Dat vragen ze me wel eens.
“Ah”, omdat ik mensen opnieuw wil verbinden met hun levenskracht”, mijn standaard antwoord. Die missie kwam jaaaaaren geleden als een inzicht binnen geflitst, opeens, uit het niets. Telkens ik hierbij stilsta, wordt het warm binnenin. Klopt nog steeds. Dat is hoe ik naast anderen wil lopen, hoe ik wens te begeleiden.
Dit weekend, een zondagochtend meditatiemoment. Weer zo’n flitsend besef. Over wat dat dan concreet betekent, dat verbinden met levenskracht. En hoe dat ook een deel van mijn groeiweg was én is. Over het doorgeven, voorleven, uitdragen daarvan, met een warm hart, voor mezelf én voor de ander.
Levenskracht bouw je m.i. op doorheen de fijne maar zeker ook net doorheen al die innerlijke gevechten en lastige momenten in het leven. Je verfijnt het bij de successen, je verstevigt het bij de uitdagingen.
Hoe dan ? Hoe verbind ik mensen met hun levenskracht ? Drie groeirichtingen, met bijhorende attitudes, innerlijke houdingen vanuit een breder zingevend kader (yep, mijn diepgaand kantje komt hier aan het woord!). Ik doe dit door:
1. Mensen hun kracht te verhogen om het leven te dragen. Dit draait om veerbaar (veerkracht gemixt met weerbaarheid) het leven in al zijn facetten écht te ontvangen. Leren omgaan met dat wat er op dat moment is.
2. Mensen hun kracht te verhogen om zich gedragen te weten door het leven. Dit draait om basisvertrouwen in overgave. Het hier en nu moment beleven zonder strijd of onderdrukking. En voelend weten dat het goed is, dat het dienstbaar is, dat het groeien betekent.
3. Mensen met kracht hun leven te leren leven. Dit draait om creëren vanuit authenticiteit en zijn. Jezelf echt laten zien. Zijn wie je bent. En je leven van daaruit vorm geven, doen wat je te doen hebt.
Dus ik hoor niet zozeer ‘de ellende’. Ik zie de kansen. Ik hoor de kracht van het leven.
Warm dus, vanbinnen